Het was weer zo’n Manic Monday vandaag. Na het weekend weer in het school- en werkritme komen, dochterlief die daar niet zo goed tegenkan en dat duidelijk laat merken, diezelfde dochterlief die tot twee keer toe bij haar vriendinnetje vandaan belde of ze niet nog wat langer mocht blijven, waarna ze uiteindelijk pas tegen half acht thuiskwam, zonder fietssleutel (verloren), de weekendboodschappen waar ik zaterdag niet meer aan toe was gekomen, de eerste koorrepetitie van het nieuwe seizoen… En tussendoor ook nog gewoon werken. Met een klant die voortdurend kleine veranderingen in een al geleverde vertaling stuurde, waarbij hij ook zo nu en dan het verkeerde bestand meestuurde, een paar andere klanten die opdrachten bij me kwijt wilden waar ik geen tijd voor had omdat ik al behoorlijk vol zat, een grote opdracht die een maand werd uitgesteld zodat ik opeens wél weer tijd over had, en als klap op de vuurpijl een aanvraag voor een nieuwe opdracht. 80.000 woorden die binnen 15 werkdagen moeten worden vertaald. Gelukkig niet door één vertaler, maar mijn gedeelte is toch nog zo’n 35.000 woorden. De klant van mijn klant is een bedrijf dat producten maakt voor tandtechnici. Het te vertalen materiaal is voor intern gebruik binnen het bedrijf, wat de klant van de klant de volgende uitspraak ontlokte: “Speed is more important than quality for this project”.
Wel eerlijk van zo’n klant, om dat gewoon toe te geven. Maar eigenlijk is het mijn eer wel te na om een opdracht aan te nemen waarbij de kwaliteit van de vertaling niet uitmaakt…
Iedereen kan toch vertalen? 