Nieuw jaar

Ergens las ik de afgelopen week een column van iemand (Paulien Cornelisse? Aaf Brandt Corstius? of toch iemand anders?) die het zo onlogisch vond dat agenda’s altijd op 1 januari beginnen. Voor haar gevoel begint een jaar pas echt opnieuw na de zomervakantie, reden waarom ze toch maar weer schoolagenda’s in plaats van jaaragenda’s was gaan kopen. En eigenlijk zit daar ook wel wat in, zeker als je schoolgaande kinderen hebt. Weer aan het werk gaan na een lange zomervakantie voelt veel meer als het begin van een nieuw jaar dan na een korte kerstvakantie midden in een donkere en op alle fronten drukke periode.

Vorig jaar begon ik rond deze tijd dit weblog, dat nu dus zijn tweede jaar in gaat. Mijn blogfrequentie is het afgelopen jaar nogal variabel geweest, maar daar hoop ik dit jaar verandering in te brengen. Ondanks een behoorlijk hectische terugreis (zie het verslag op mijn privéblog) ben ik na bijna zes weken in ons tweede huis aan de Middellandse Zee een stuk uitgeruster dan een week of zeven geleden toen ik mijn laatste logje schreef. Ik kon er vandaag, op mijn eerste werkdag na de vakantie, dan ook weer fris tegenaan. 

Voordat ik aan het werk kon, moest ik eerst mijn bureau opruimen en schoonmaken, omdat dat de laatste tijd vooral door dochterlief voor haar knutselactiviteiten was gebruikt. Daarna kon ik echt aan de slag. De eerste opdracht van dit nieuwe seizoen: een handleiding bij een elektronisch dagboek waarin patiënten hun medicijngebruik en allerlei gegevens over hun lichamelijke en geestelijke toestand moeten bijhouden. Niet erg ingewikkeld en niet al te veel, dus ik kon er even lekker in komen. Na de lunch toch maar even de instructies gelezen, wat ik vooraf was vergeten. Gelukkig was er niets bijzonders en kon de vertaling naar de klant.

Vervolgens heb ik een uurtje besteed aan het beantwoorden van e-mails die in de vakantie waren binnengekomen. Vorige week had ik al een snelle schifting gemaakt tussen mail die weg kon (heel veel), mail die meteen beantwoord moest worden (niet bijzonder veel) en mail waarvoor het antwoord nog wel even kon wachten (ook nog best veel). Daaronder heel wat opdrachtaanvragen waarop de afzender weliswaar een automatisch afwezigheidsbericht had gekregen, maar die ik toch nog even wilde beantwoorden om de opdrachtgever te laten weten dat ik inmiddels weer beschikbaar ben. Ook vond ik een mail van iemand van een recruteringsbureau die vroeg of ik interesse had in een vaste in-house positie als senior translator/localiser bij een grote multinational in Ierland. Eigenlijk het werk waarmee ik 18 jaar geleden ben begonnen, maar dan met een veel hoger salaris. Ik heb een vriendelijk bedankje gestuurd, want mijn freelance bestaan bevalt me prima en ik wil het man en kind niet aandoen om naar een ander land te verhuizen omdat ik daar opeens zin in heb. Zo’n nieuwe start is net iets te veel van het goede…

Ook in de mail: een berichtje van een klant waarvan ik al bijna twee jaar niets meer had gehoord. Destijds, eind 2008, had ik een voorstel gedaan om mijn tarieven te verhogen. Ik had al jaren voor hetzelfde vrij lage tarief voor deze klant gewerkt en stelde nu een verhoging van 10% voor. Volgens mijn contactpersoon zou ik mezelf daarmee uit de markt prijzen, en inderdaad heb ik sindsdien geen werk meer van die klant gekregen. Wel van andere klanten waaraan ik hetzelfde of zelfs een hoger tarief vraag. Inmiddels is dat tarief blijkbaar geen probleem meer, want mijn contactpersoon wil de werkrelatie graag hervatten. Ik ben benieuwd wat daar van komt.

Toen was het tijd voor mijn andere baan, die van moeder. Dochterlief moest van school worden gehaald en had dringend nieuwe gymkleren nodig. Zonder in details te treden: het is niet bepaald een pretje om te winkelen met een prepuberende 9-jarige die per se net die schoenen wil hebben die ze van jou niet mag hebben. Maar goed, uiteindelijk was de vrede weer hersteld en kon ik me thuis bezighouden met eten koken en wat andere huishoudelijke taken. Daarna was het tijd voor de eerste kooravond van het nieuwe seizoen, wat het gevoel van een nieuw jaar nog verder versterkte.

Inmiddels ben ik weer thuis en ga ik nog een rondje langs mijn sociale netwerken doen. En dan gaan we morgen verder met de tweede dag van het nieuwe vertaaljaar!

Vakantie

Ik mag dan wel vakantie hebben genomen van mijn werk, maar dat kan mijn relaties niet schelen. Hoe vaak ik mijn contactpersonen bij mijn belangrijkste klanten ook heb doorgegeven dat ik zes hele weken niet werk, ze blijven maar mailtjes sturen om te proberen me aan het werk te zetten. Ik lees ze niet eens meer. Ik scan ze snel op datums, en als het niet gaat om een opdracht voor ná mijn vakantie, gaat er een standaardantwoord terug.

En er zijn natuurlijk ook relaties die niet kunnen weten dat ik vakantie heb. Zo lag vandaag dan toch eindelijk de langverwachte brief van de Kamer van Koophandel in de bus. Ik ben al bijna acht jaar zelfstandige, maar de KvK in Amsterdam weigerde mij destijds, als uitoefenaar van een vrij beroep, in te schrijven. Nu is de wet veranderd en móest ik me inschrijven. Dat had ik al een behoorlijke tijd geleden gedaan en ik begon zo langzamerhand te denken dat ze me waren vergeten, maar vandaag kreeg ik dan toch het bewijs van inschrijving.

De KvK van Groningen had zijn best gedaan met een leuke welkomstbrief. Het stond er allemaal erg positief. Zo van: “Niet alleen wij heten u welkom, maar veel anderen ook. Dus u kunt binnenkort allerlei interessante aanbiedingen verwachten.” Laat dat nu net de reden zijn dat ik de afgelopen jaren blij was dat ik niet was ingeschreven… Maar toch. Ik heb nu niet alleen een btw-nummer en een boekhouder, maar ook een KvK-nummer. Het wordt steeds ‘echter’ en het lijkt steeds professioneler. Niet vergeten om dat nieuwe nummer overal te vermelden waar het moet staan!

Afgezien van die vrijwel dagelijkse mailtjes en nu en dan een verdwaalde brief is het verder toch nog vooral gewoon vakantie. Vandaag is bovendien een kort hittegolfje begonnen, dus ik ben er met man en kind op uit getrokken voor een fietstocht over de hei. De chaos in de schuur kan wel wachten tot het weer wat minder warm is!